[Łojzicku]

Co jest dla was ważniejsze, bardziej przydatne. Argumenty za i przeciw, mogą być opinie/cytaty osób znanych osób (tylko znanych z tego, że coś w życiu dokonali - Arystoteles, Leonardo da Vinci itp.). Muszę się przyznać, że to jest temat mojego konfliktu z nauczycielem od języka polskiego.

Rozważajcie połączenia jak chcecie. Tylko zastrzeżenie co do nauk humanistycznych. Mam tu namyśli języki, historię, WoS, filozofię itp, nie chodzi mi o renesansowe podejście do humanizmu.

Ja jestem zwolennikiem tezy "matematyka królową nauk". Dla mnie właśnie matematyka jest najważniejszych przedmiotem, który każda osoba powinna zgłębić, gdyż to matematyka w największym stopniu rozwija nas, a na dodatek jest wszechobecna.

[bartman]

Fajny temat, ale nie wiem czy Twoje pytanie jest dobrze postawione..

nie zgadzam się z twierdzeniem że nauki ścisłe - matematyka, fizyka - możesz postawić nad naukami humanistycznymi..
oczywiście postęp, rozwój ekonomiczny, technika - to wszystko jest napędzane przez nauki ścisłe... ale jedynym mechanizmem kontrolującym "bezduszne" osiągnięcia nauk ścisłych są nauki humanistyczne - nowoczesna filozofia, etyka, świadomość polityczna itd

nauki ścisłe bez humanistów mogłyby zaprowadzić ludzkość na skraj katastrofy, świat pełen humanistów przestałby się technicznie rozwijać..

jedno nie mogło by istnieć bez drugiego..

[Łojzicku]

W tym co napisałeś jest sporo racji. Jednak musisz zauważyć, że nauki humanistyczne są podporządkowane w bardzo dużej mierze matematyce. Głównie logice, ale także innym jej dziedziną, np. geometrii.

I tutaj tak cała gramatyka, czyli to co buduje dzieła literackie są to powiązania logiczne. Pismo, zwłaszcza to pierwsze polegało na figurach geometrycznych. Zwłaszcza w kulturze Islamu jest to widoczne, mimo, że ta kultura raczej nie tworzyła cywilizacji.
Nawiązując dalej do Islamu ich sztuka także działa na zasadach wzoru geometrycznego.

Oczywiście nie umniejszam dokonań humanistów, jako poskramiaczy naszych charakterów, jednak trzeba zauważyć, że gdyby nie uporządkowanie dzwięków w słowa, jezyk itd to humaniści by nie powstali. A ten kto to porządkował (tutaj w znaczeniu pokoleń ludzi) był bardziej z natury uzdolniony ściśle, niż humanistycznie.

I argument z innej beczki. Znacznie łatwiej, i cześciej, osoba może być uzdolniona w naukach ścisłych i mieć spore pojęcie o naukach humanistycznych, niż na odwrót.

[bartman]

[Łojzicku]

[bartman]

[Leance]

Nauki matematyczne i przyrodnicze mają być praktyczne i to one budują cały postęp świata, ale humaniści powinni dbać, by przy tym ludzie nie zgubili własnych wartości, potrzeb i umiejętności "życia" w tym świecie. Jedni i drudzy są potrzebni, ale tych pierwszych zdecydowanie więcej, gdy cywilizacje ludzkie rozwijają się tak prężnie. Inna sprawa, że tych drugich już się nie słucha... ludzie nie czytają książek, ignorują emocje, nie słuchają ludzi uczących dobroci, a potem przybywa fala 40-latków, których kariera wpędziła w depresje i nie odnajdują się w tym świecie, bo już dawno stracili hierarchię wartości. I tak będzie dalej, jeśli ludzie nie będą szukać odpowiednich wzorców, również w literaturze. A tak będzie, dopóki owa literatura będzie kjojarzyć się z ryciem na pamięć interpretacji na język polski...

[tylkoontamstoi]

Przedmiotów wymienionych w tytule tematu nie trawiłem, bo nie lubiłem się uczyć. Co nie znaczy, że jestem tępy

[Mikus]

Z matmy jak się czai to się uczyć nie trzeba za to trzeba uważać na lekcjach, pamiętam przez 3 lata w podstawówce miałem 6 z matmy, miałem kumpla, który mimo że osiągał lepsze wyniki na konkursach i ogólnie był lepszy miał 5 u tej samej nauczycielki, różnica była taka że to był kujon a ja miałem wyjebane, po prostu łatwo mi to wchodziło, nie pamiętam żebym się uczył i chyba to zauważyła. Plusem było to że gadatliwy byłem a babka dość ostra więc przez 3 lata przesiedziałem sam w ostatniej ławce, nawet przede mną nikogo nie było bo gdy ktoś był w pobliżu od razu gadałem ^^ Wyszło mi na dobre bo nieraz tak się nudziłem że oni robili na tablicy 5 zadanie a ja byłem na 15... W gimnazjum już moje "wyjebane" bardziej dało o sobie znać bo miałem przez 3 lata czwórkę, a w tym momencie, w technikum mam 4 bo mam z babką, z którą jest łatwo ale zdarza się że czegoś nie czaje i to wcale nie są takie trudne rzeczy :/

[bartman]

No, ale jak to się ma do dyskusji co jest ważniejsze/przydatniejsze itd...?

[LaEa]

Ja bodajże przez 6 lat miałem 6 z matmy(od 4 klasy do 3 gim), poszedłem do LO i mam 2. W żadnej klasie nie uczyłem się w ogóle po prostu było to dla mnie łatwe. Schody zaczęły się w liceum, kiedy to zaczęli zadawać po 10 zadań. Na początku robiłem i miałem 3+ na półrocze, a potem sobie kompletnie olałem i nie wiedziałem, co na lekcjach się dzieję no i wyszło 2. Mimo, że lubię matematykę, nigdy nie miałem takiej sytuacji.

[Mikus]

[tylkoontamstoi]

mikus773, ja miałem podobnie z tym, że do 6 klasy podstawówki matematyka stała u mnie na poziomie 5/4 na koniec roku. W gimnazjum to była totalna klapa, ale to tak jak mówiłem - nie lubiłem się uczyć. W gimnazjum miałem jak to się mówi najlepsze czasy, co wiązało się z tym, że lubiłem powagarować, a na sprawdzian czy kartkówkę lubiłem przychodzić na waleta (nie goły, tylko nie nauczony), poza tym z tych względów nauczyciele od przedmiotów ścisłych (szczególnie od chemii) nie przepadali za mną i grupą klasową "trzymającą władzę". Na szczęście obchodziło się bez poprawek, których byłem bardzo blisko każdego roku W liceum to samo, ale jakoś przebrnąłem. Teraz na studiach zajmuję się tylko angielskim, który bardzo lubię i którego uczę się od bardzo dawna, nie tylko w szkole. Jakby ktoś pytał - filologia angielska

[Vvornth]

Skoro już się chwalimy osiągnięciami z podstawówkowo gimnazjalnego poziomu edukacji, to ja też się przyłączę. Po gimnazjum miałem średnią ok. 5,5. Ale co mi to dało patrząc na to z dzisiejszej perspektywy? JAJCO. Już wtedy wiedziałem, że te śmieszne oceny nie odzwierciedlały mojego rzeczywistego poziomu wiedzy, zdobycie ich w szkole o przeciętnym poziomie nie było niczym wielkim. W liceum (teoretycznie o dosyć wysokim poziomie) miałem już niższe oceny, ale nie licząc jako tako trzymających poziom moich przedmiotów kierunkowych (biol i chem), całe liceum pod względem tak zwanej edukacji ogólnej także dało mi jedno wielkie JAJCO. Chodzi mi o ilość i jakość przekazywanej wiedzy. Zawszona szkoła średnia powinna mnie przygotować na studia, ale materiał przedmiotów ścisłych jest straszliwie okrojony. Na matematyce przez całe liceum wałkowałem funkcje kwadratowe i jakieś pierdoły. Ja się pytam, gdzie są całki i pochodne, gdzie są liczby zespolone i działania na macierzach? Gdzie są elementy statystyki z prawdziwego zdarzenia? Zdobycie tej wiedzy w liceum ułatwiłoby mi późniejszą edukację, ale oczywiście szkoła średnia jest tak skonstruowana, żeby przygotować ludzi tylko i wyłącznie do zdania matury, a jak wszyscy wiedzą ma to się nijak do rzeczywistej wiedzy. Wiem, że to było już wałkowane miliard razy, ale poziom polskiej edukacji naprawdę woła o pomstę do nieba.
Jedyne co w liceum wspominam dosyć dobrze to j. polski, bo babka oceniała ludzi na podstawie realnej wiedzy, a nie lania wody i ściemniania. Pamiętam jak raz mieliśmy napisać jakieś wypracowanie, czy coś, i koleżanka obok mnie napisała chyba 4x więcej ode mnie. Pomyślałem wtedy, że jestem kretynem, bo nie potrafię napisać porządnej obszernej pracy. Jednak kiedy babka oddała prace, okazało się, że ja dostałem chyba 5-, a koleżanka 3+. Satysfakcja była wielka

Do tematu: Nie można powiedzieć jaka obszar nauki jest ważniejszy, każdy powinien się realizować w dziedzinie, która go pasjonuje, nie ważne czy to kroniki opisujące szczegółowo historię Finlandii trzeciej ćwiartki XIII wieku, czy też absorpcyjna spektrometria atomowa, ważne aby zajęcie dawało satysfakcję .

[Gandalf]

Nie ma to jak trzymanie się tematu. Po raz pierwszy od dłuższego czasu zgadzam się z Vvornth (Vvornthem? Jakoś mi taka odmiana nie pasuje...).
Dodam tylko, że osobiście wolę raczej przedmioty ścisłe (szczególnie matmę), aczkolwiek nie neguję znaczenia przedmiotów humanistycznych, nie znoszę tylko lania wody i gawędziarstwa (ech, moje lekcje historii w liceum...), którymi niestety niektórzy ludzie próbują pokrywać swoje braki i są dzięki temu uważani za "wielkich humanistów"...Nie przez wszystkich oczywiście.